Hedendaags, 6 april 2014, staan we voor de belangrijkste wedstrijd van het jaar: de altijd beladen derby tegen de jongens uit Bergen, genaamd Berdos. De derby ha, sta er maar aan: Noord tegen Zuid, werkpaarden vs. luxepaarden oftewel bourgeoisie vs. proletariaat. Maar wat misschien nog wel belangrijker was, zouden de heren van Duinrand 4 weer eens een keer punten gaan pakken?
Aan de scheidsrechter zal het dit keer niet leggen. Niemand minder dan scheidsrechter Johan D. (vanwege veiligheidsoverwegingen is de naam gecensureerd) werd opgeroepen om ons bij te staan als 12e man. Daarom mocht hij ook vooraf bij de wedstrijdbespreking aanwezig zijn. Hierbij werden dingen afgesproken als wanneer Bart een koekoeksklok na ging doen, Johan zou fluiten voor buitenspel. Bij het geluid van een olifant van Arno zou Johan er een tegenstander afsturen. En wanneer Bums een guppie zou imiteren dan zouden we, naja dan zouden we allemaal lachen (we zouden hem uiteindelijk na de wedstrijd uitleggen dat dit geen functie had). Na de wedstrijdbespreking kwamen de mannen van Duinrand het veld op. Johan D. ging uiteraard gelijk terug naar ‘zijn’ scheidsrechterskamer om het vermoeden van thuisfluiten te minimaliseren. Na een warming-up en het inschieten van gelegenheidskeeper Dick kwam Johan D. uit zijn kamer en konden we de tos verrichten. De tos, tsja zelf die was al bekend. De scheids had een muntje zonder kop, en aangezien Bart altijd munt kiest hadden we de tos gewonnen. Ik moest nog even verbaasd reageren en beslissen wat ik zou doen. Uiteraard stond dit allemaal al vast. We wisselden van kant en Berdos begon aan de aftrap. Chris Stam begon eindelijk weer in de basis, want deze wedstrijd had nog een speciale lading. Het afscheid van twee van onze trouwste leden: Chris Stam en Teun Benjamins. Door blessures waren zij helaas gedwongen hun carrière vroegtijdig te beëindigen. Vooral voor Teun is dit jammer, aangezien hij nog vele jaren voor de boeg had. Krantenkoppen hadden dit al aangekondigd en ook in het dorp was er rond geflyerd. Dat de tribunes van Duinrand dus vol zaten mag dus geen verassing heten. Helaas voor Chris heeft hij maar 15 minuten mogen genieten van deze prachtwedstrijd. Zijn knieproblemen speelden weer op, waardoor hij de wedstrijd vroegtijdig moest verlaten. Teun zou uiteindelijk ook geen minuut spelen, daar hij nogal schrok van Chris. Uiteraard zouden zij wel na de wedstrijd gehuldigd worden. Maar daarover later meer. Na de aftrap en de korte combinaties van Berdos kwam Duinrand in balbezit. Feilloos lieten wij het bekende tikki-takki voetbal zien wat ons zo kenmerkt. Dat Berdos dus heeft geleerd van onze eerdere ontmoetingen bleek wel uit het feit dat zij een paar beulen hadden ingehuurd om onze technische mensen neer te halen, dan wel neer te maaien. Hierdoor kwam Berdos vroeg in de wedstrijd op voorsprong. Johan D. keek nog even naar de grensrechter maar hij constateerde geen buitenspel. Bart probeerde nog de koekoek na te doen, Bums spartelde nog langs de kant maar het mocht allemaal niet baten. Duinrand vs. Berdos 0-1. Geslepen en gebrand kwam Duinrand terug in de wedstrijd door een doelpunt van Enzo. Na een zuiver combinatiespel over meerdere flanken kon Arno een spat zuivere assist afgeven waardoor het voor onze Italiaanse vedette een eitje was om deze bal achter de doellijn te werken; 1-1. Nog bijgekomen van de schrik dat we weer gelijk stonden, was het een minuut na de 1-1 alweer 1-2. Roel dacht de bal even voor de voeten van de tegenstander te leggen door de bal een klein tikje te geven waardoor Bart de bal niet meer kon wegwerken. Hierdoor had de tegenstander een vrije schotkans wat de 1-2 betekende. Na een donderpreek van Bart aan Roel besefte ook hij dat niemand groter is dan de club. Wat verder nog rest in de eerste helft is niet noemenswaardig; de 1-3 en de 1-4. Ietwat teleurgesteld zochten wij de kleedkamer op. In de rust legde coach Bart even uit wat nou precies de essentie is van voetbal: Winnen. Ik legde tevens uit hoe er gespeeld zou worden en waar de zwaktes van Berdos lagen. Rutger probeerde de hele tijd nog iets te zeggen van doordrukken en inschuiven. Jan keek nog even verbaasd en moest deze voetbaltermen zelfs nog even opzoeken. Want, zo gaf hij later aan, deze termen had hij alleen geleerd bij zwangerschapsgym van zijn vrouw. In de tweede helft zouden uiteindelijk alle magische woorden op zijn plek vallen. Maar niet voordat we eerst nog de 1-5 om onze oren kregen. Door een raar terugspeelballetje van Jan op Dick kreeg Dick de bal niet goed weg en belande in de voeten van een tegenstander. Deze schoot maar eens op doel. Tot ieders verbazing ging dit schot van 0,5 km/u zelfs nog in het doel. Gelukkig gingen de koppies niet omlaag maar werd er eigenlijk alleen maar beter gevoetbald. Dit resulteerde in verscheidende kansen voor Rutger, Mark en Wouter. Door een tactische wijziging werd Enzo vanuit de spits gehaald en gepositioneerd op linksachter. Hoe het mogelijk is weet niemand, maar normaal gesproken zorgt hij er altijd voor dat hij buitenspel staat. Doordat Enzo nu in de verdediging stond was juist hij de persoon die de buitenspelregel ophefte. Eén voordeel was wel dat hij veel opkwam langs de flanken en hierdoor zorgde voor veel dreiging. Uiteindelijk kreeg Mark de bal en deed nu voor de verandering eens wat goeds in een één op één actie tegen de keeper: 2-5. Geënthousiasmeerd door het doelpunt van Mark, en wraakgevoelens van de kopbal tegen de lat uit de eerste helft liet Bart even zien hoe een spits zich moest gedragen in het strafschopgebied van de tegenstander bij een corner. Een spat zuivere hoekschop van Gerard kwam op het voorhoofd van Bart. Hij aarzelde niet, stak uiteraard 3 meter boven iedereen uit en kopte de bal snoeihard in de touwen. De keeper keek nog verbaasd en zelfs de vader van Bart (Bernard) heeft het doelpunt gemist, zo hard zat deze bal in het doel. Iedereen raakte van slag en begon er weer in te geloven. Iedereen bleef voetballen en vele kansen volgden. Uiteindelijk was het Rutger die de 4-5 zou maken. Met nog zo’n tien minuten speeltijd volleerde hij een schot van 30 meter vol in het doel. De keeper zat er nog wel aan met zijn hand, maar kon niks anders dan de bal uit het net vissen. Nu werd het echt spannend, de tegenstander werd zenuwachtig en Duinrand zou nog kansen moeten krijgen. Vanuit het niets hoorde we opeens een olifant. Johan floot nog wel, maar Arno was even vergeten dat Berdos moest aftrappen. Johan kon er dus niemand uit sturen. Wat enkel rest waren 10 minuten verlenging waarin niet werd gescoord en een quote van Johan D op een actie van een tegenstander. Een handsbal van de tegenstander welke gevolgd werd door een schot die hoog over ging. Johan wachtte rijkelijk laat met fluiten wat voor ophef bij de desbetreffende tegenstander zorgde. Rustig als altijd legde Johan het even uit: “Jongen, ik kan wel meteen fluiten maar ik wil ook wel eens een mooie actie zien. Ik wou even afwachten of de bal in de kruising geschoten werd.” Verbaasd antwoorde hij: “Maar scheidsrechter, had u dan het doelpunt goed gekeurd?” Hierop antwoorde een lachende Johan met een duidelijk: “Nee, natuurlijk niet.” Helaas voor Duinrand ging Berdos er dus uiteindelijk toch nog met de punten vandoor. Na de wedstrijd ging iedereen in een erehaag staan en kwam er twee Friese paarden gevolgd door een kar het veld op. Teun en Chris maakten nog even een ereronde langs het veld. Na de gebruikelijke toespraken en bloemen bezocht iedereen de kantine en werd er nog erg lang nagezeten. Rest mij niks anders dan Teun en Chris te bedanken voor hun jarenlange inzet, enthousiasme en gezelligheid TIJDENS de wedstrijden. Gelukkig komen zij nog vaak kijken waardoor er niks wordt gemist NA de wedstrijd.
