Onze manager had reeds in de afgelopen week laten weten dat we tegen de nummer 1 van de poule moesten, t.w. Limmen, 12 maal gespeeld 36 punten !!
Om hier iets tegen te doen, moet je dus op volle kracht aantreden, maar helaas waren er direct 5 angsthazen die een snipperdag namen.
Ondanks de afmeldingen van deze bangeriken wist Bart bij aankomst in de kantine vol trots te melden dat 14 andere spelers de confrontatie wel aandurfden.
Eerst nog even de opstelling met iedereen doorgenomen en de vrijwillige wissels werden aangewezen. Op weg naar de kleedkamer - om alle neuzen in 1 richting zien te krijgen - werden de laatste details nog doorgenomen.
Kleedkamer staat voor omkleden, dat dit nog problemen kan geven bleek alras, de grootste en zwaarlijvige spelers in het team konden hun juiste maat kleding in geen velden of wegen vinden.
De tenues gingen niet verder dan maatje M (Moeilijk). Het management trok snel de conclusie dat vermoedelijk de verkeerde tas was meegenomen, inderdaad, even ruilen en iedereen weer blij.
Hup het veld op, warm lopen om de tegenstander te laten zien hoe we ons voor de wedstrijd al in het zweet werken, alleen onze keeper wist hier niets van en wachtte rustig tot het fluitsignaal voor de aftrap klonk.
Wel moet ik even kwijt dat bij de afberichten ook Bums zat, hij had zich opgeofferd om de wedstrijd in de juiste banen te leiden en het mag gezegd worden dat dit voortreffelijk gelukt is.
De wedstrijd gaat beginnen de aanvoerder moet nog gezocht worden, maar de man in het zwart vind het prima. Vanaf minuut 1 staat ons team geweldig onder druk en de volgende 90 minuten ook.
In de tussentijd wordt door Limmen zo af en toe een goaltje meegepakt, tot de rust 4 maal. Duinrand laat de sporadische kansen onbenut, zou het toch komen omdat Enzo slechts een enkele keer buitenspel heeft gestaan?
En zo kabbelt de wedstrijd naar de thee pauze.
Na de rust maken de 3 wissels hun opwachting (uw stukjes schrijver moet enkel minuten missen van de 2e helft i.v.m. bezoek aan de wasstraat).
Op het veld aangekomen hoorde ik dat Roel inmiddels gescoord had, hoera 1-4, maar wat bleek; in de luttele minuten dat ik afwezig was waren in totaal 5 goals gescoord [4 tegen en 1 voor], allen helaas niets van gezien, dus geen commentaar.
Wel namen de kansen toe paal, lat of keeper keerde telkens onze kansen en af en toe viel er weer een goaltje in ons doel.
Maar dapper gingen we door en warempel de bal komt weer richting 16 meter van de tegenstander, Enzo bedenkt zich geen moment en tekent de 2e tegentreffer aan.
Vanaf dat moment gelooft iedereen er weer in, maar ja even later fluit de scheidsrechter voor het einde 2-12 verloren.
Volgende week wacht de topper in de kelder van de onbetaalbare voetbal, Vrone uit. Deze kraker moet ons puntenaantal met 3 verhogen om kans te maken van de laatste plaats af te komen.
