B3 legt ziel bloot

Dat in tegenstelling tot de spelers, misschien dat  Dave en Levi O wel  altijd willen winnen en onvermoeibaar doorgaan,  de rest wil gewoon een lekker potje voetballen. En na het fluitsignaal zijn er weer andere dingen belangrijk.   Dan is het credo  “Soms zit het mee, soms zit het tegen”.  De samenstelling van het team is er ook naar, liefst 7 van hen hingen ooit de kicksen aan de wilgen,  4 jongens zijn eigenlijk nog gewoon C ,  en slechts 4 zijn gewoon “normale” B-spelers.   Wordt er dus maar wat aangeklooid ? Nou ja, heel eerlijk gezegd, soms wel. Dan tot grote ontzetting van trainer en coach Erik Spaander. Die speelde al vanaf de leeftijd van deze B3 jongens  in de senioren, en zou liefst elke wedstrijd gewoon weer meedoen.  Maar ook soms spelen de jongens de sterren van de hemel, met enorme inzet worden dan uitzichtloze achterstanden tegen veel sterkere tegenstanders weggepoetst. Meestal zit het er tussen in. Afgrijzen en euforie, formidabele hoogstandjes afgewisseld met over de bal heen roeien. Domme terugspeelballen afgewisseld met scoren uit een doeltrap. De hele pantomime komt aan bod. En zo was het gisteren ook weer. Eerste helft tegen Vitesse lekker gelijkwaardig naar 1-1. 2^e helft Vitesse veel sterker, maar de beste kansen voor B3. Einduitslag bleef 1-1.  Het fluitsignaal van Johan Delis kwam als donderslag bij heldere hemel. Gehypnotiseerd had ieder en alles deze pot gevolgd. Dat had tot sluitingstijd mogen doorgaan.