C2 FORMIDABEL!

Nou te koud was het niet aan de Smeerlaan. Daar ging zaterdag gewoon alles door. De stoere ME en MD gewoon op een keihard grasveld. Spelers aan elkaar uitgeleend. De ME ging nipt verloren, maar onze MD met 5 geleende speelsters van ME speelde Callantsoog MD met 5-0 van de mat. Een topprestatie.

Daarnaast was de bekertopper van de C2 tegen Zouaven C5 op het kunstgras in vol bedrijf. Zouaven is de grootste vereniging van Nederland. Het is de club van Frank en Ronald de Boer en staat bekend om het verzorgde en sportieve spel. Toch hadden ook zij moeite gehad een team bij elkaar te krijgen in de Krokus. Dus hadden ze 6 jongens van hun D1 meegenomen. Dat D1 speelt 3^e divisie landelijk en had twee weken daarvoor datzelfde Zouaven C5 nog met 17-1 opgerold.

Het werd dan ook een prachtige pot.  Het frêle behendige Zouaven tegen de stoere onverzettelijkheid van de Duinranders. Geregeld combineerden de kleintjes dwars door de linies heen, maar juist toevallig vandaag was onze achterhoede Bob, Moon Sasha, Gerrit en vooral keeper Jacob in topvorm. Onze voorhoede wist zich in het begin dan ook geen raad met de prachtige lange ballen van achter uit die kans na kans opleverden. We sloten de 2^e helft af met een benauwde 2-1 voorsprong. Volgens het publiek kon het nog alle kanten uit. Dat bevestigde ook coach Erik Spaander die aangaf dat we naar zijn smaak te weinig het windvoordeel hadden uitgebuit.

Het begin van de 2^e helft was duidelijk voor Zouaven in de jacht naar de gelijkmaker. Maar het waren 2 formidabele goals van Niels en Wesley die het verzet van de kleine mannen uit Bovenkarspel braken. Ons fysieke overwicht betaalde zich nu uit. Was het steeds Zouaven geweest dat de kluts en de verdwaalde bal won, nu waren wij dat. De pressie op de katachtige en reusachtige keeper met voor zich de Libero van naar wij later vernamen de C1 van Zouaven werd te groot. Het was vooral Niels Borst met zijn vliegende rushes en het geloof in elke bal die het leger van de Paus uiteindelijk definitief op de knieën drong. En toen was het ineens prijsschieten. Onze achterhoede begon zich daardoor helaas een beetje te vervelen waardoor er enkele zware overtredingen werd gemaakt. Daarbij was het een paar keer zichtbaar niet de bedoeling de bal te spelen. Deze intimidatie was mosterd na de maaltijd en geheel niet nodig. Gelukkig stond er met Jos Zoon een beste scheidsrechter in het veld die er voor zorgde dat de wedstrijd op een sportieve wijze werd afgesloten: 8-1 stond er na afloop op het scorebord. En daar had vriend en vijand vrede mee.